De bobslee, de bus en de trein

In 1998 vond de BBC ‘Bob de Bouwer’ uit. Bob vond dan weer de bobslee uit. Kleine Stanners vonden de bobsleebaan uit. Daarnet.

Want na het maken van onze koffers maakten we voor het hotel een heus wintersportcomplex met maar liefst drie bobsleebanen. Er werden testritten gehouden, bochten verstevigd en bomen beveiligd. Eigenlijk diende die beveiliging eerder voor de atleten dan voor de boom want bij een rechtstreekse confrontatie zouden we ons geld toch eerder op de boom zetten. Met zo’n infrastructuur zijn de Olympische winterspelen praktisch binnen voor Zinal.

We kuierden nog een laatste dag door het dorpje, bezochten daarbij het charmante kerkje en stopten bij de winkel om de nodige proviand in te slaan voor de treinreis. Mochten er morgenmiddag na een lange treinrit kleren vol cola of ice tea hangen: wij zien af van elke vorm van aansprakelijkheid. Klachten dienen dan ingediend te worden bij de Zwitserse, Duitse of Belgische spoorwegen.

Na het middagmaal binden we een laatste keer de latten om. De omstandigheden zijn goed. Wat zeg ik: prima! Prima? Zeg maar de droom van elke skiër. Verse sneeuw, geprepareerde pistes, goed zicht, volop zon, weinig volk. Dit is duidelijk Zinals manier om te zeggen: ‘Bedankt voor je bezoek. Geniet nog met volle teugen. Goede reis en de groeten thuis!’

De goede reis zal vanavond rond 19u op de bus beginnen. Tegen 20u zijn we gezellig geïnstalleerd op onze slaaptrein. Momenteel staat de aankomst in Antwerpen-Berchem gepland om 14u. Van eventuele vertragingen houden we u uiteraard op de hoogte. We laten straks kort iets weten als we het hotel uitzwaaien maar nog net binnen wifibereik zijn. Daarna heerst er radiostilte tot we binnen de grenzen van de EU en betaalbaar internet zijn. Dat zal dus in de loop van morgenochtend zijn. Tenzij de machinist een verkeerde afslag neemt en ons door de kanaaltunnel stuurt. Dan weet ik niet goed wat doen. Maar dat schijnen ze daar evenmin te weten.