In 1974 werd de eerste skibrevet ooit uitgereikt. De eerste ontvanger was tevens de eerste skileraar. Vaste lezers van deze blog weten vast nog over wie het gaat. Nadeel: hij was niet blij verrast. Voordeel: zijn naam was juist geschreven.
Dat laatste loopt hier al eens mis maar het maakt de vreugde om een ontvangen skidiploma er niet minder om. Toch is het skiën hier nog niet gedaan. Morgen mogen we nog een laatste dag de berg op. Na de sneeuwval van gisteren en vandaag beloven zowel sneeuwhoogte.nl, meteovista.be als een onbekende Zwitser die ik tegenkwam, opnieuw een zonnige dag. Hoe heerlijk om af te sluiten: al wat we geleerd hebben nog eens in praktijk brengen met de zon op onze snoet.
Nu maken we ons klaar voor het feestmaal om onze laatste avond hier in te zetten. We denken dat er verse gems op het menu staat want er waren heel de dag knallen te horen. Een stoofpotje voor 500 mensen, dat moet een stevige jachtpartij geweest zijn. Nu kan het ook zijn dat de knallen dienden om gecontroleerde lawines te veroorzaken zodat we niet alleen in de zon maar ook in veilige omstandigheden kunnen skiën. De gemzen zullen het graag horen.
Hoewel ik heb vernomen dat ze een gemzenbuurtcomité hebben opgericht tegen die knallen en dat ze via een petitie willen verkrijgen dat de mensen Zinal volledig verlaten en het dal aan de gems overlaten. Bij de volgende verkiezingen hier is het spannend uitkijken naar hoeveel zetels de PPC (Parti Populaire des Chamois) zal halen. De FVH (Front de Vaches d’Hérens) had ooit bijna een meerderheid maar kon geen coalitie vormen en zo zitten deze mooie koeien hier nog steeds in een stal. De gemzen lopen tenminste vrij rond.
Ziezo, we zijn er bijna klaar voor.
De zenuwen bij onze dansgroep stijgen net als de nieuwsgierigheid naar de taart. En zou er garnaal op het menu staan? We zijn hier al een week aan het debatteren over de prijs van garnalen. Zit dat hier zelfs? Ze hebben alvast geen partij.
